امشب اثاث کشی کردم به اینجا، به این خونۀ جدید. این خونه، زیباییش رو، آرامشش رو، مدیون امیر فرشاد ابراهیمی عزیز هستم که بهم پیشنهاد داد از اون وبلاگ قرمز جیغ دست بردارم. اینجارو برام درست کرد که از حالا به بعد میزبان شما مهربانان در این خانه باشم، شمایی که با پیامهای پر مهرتون دلگرم و امیدوارم می کنید. شمایی که همراه و همدلید. ها... راستی... یادی هم از نصور نقی پور مهربان که وبسایت قبلی ام رو میزبانی و گاهی مدیریت می کرد. وقتی دستگیر شد، از برکت دانش و اخلاص برادران سایبری، سایت من با همۀ سایتهای نصور یه شبه دود شدند و رفتند هوا. دلتنگ نصور و مهربانیهاش هستم. براش دعا کنیم... نوشتن رو با همین وبلاگ شروع کردم، بعد از مدتی احمد برام وبسایت "پرتقال کوکی" رو طراحی کرد، منی که فقط نیاز به یه تیکه کاغذ داشتم برای نوشتن، زرق و برق و شلوغی اون سایت، گیجم می کرد. انگار مال من نبود، همیشه توش معذب بودم، غریب بودم. وقتی اون وبسایت دود شد و رفت هوا، یه نفس راحت کشیدم چون راستش من برای اینکه دیگران نوشته هامو بخونن، حاضر نیستم سالی فلان قدر پول هاست و دومین سایت بدم!
باز هم تشکر ویژه از امیر فرشاد عزیز و از مهربانی، حوصله و سلیقۀ خوبش. به "اتوپیا"ی من خوش آمدید.
باز هم تشکر ویژه از امیر فرشاد عزیز و از مهربانی، حوصله و سلیقۀ خوبش. به "اتوپیا"ی من خوش آمدید.